Stel je eens voor, je wordt ‘s morgens wakker en je bent je gezicht kwijt. Waar zijn je sproeten naar toe. En waar is het kuiltje in je kin? Wat zou je moeder er van vinden? Zou iedereen je nog herkennen? En hoe kom je aan een nieuw gezicht?
Het gebeurt Lila. Ze zoekt overal en probeert van alles. Ze wordt geholpen door familie, vrienden en buren. Die hebben goede bedoelingen maar een vreemd karakter. Zou het Lila lukken haar gezicht terug te krijgen?
De illustraties zijn gemaakt door Wouter Tulp. Hij heeft ook de omslag ontworpen.
Voor 7 jaar en ouder.
Uitgeverij Pimento
ISBN 90 4992 043 8
Hieronder staan een aantal recensies:
| Hotel Boekenlust, Kindersuite:‘Het meisje zonder gezicht’ is een verhaal van Aby Hertog. Hertog is vooral bekend van de verhalen over ‘ezel en beer’, waarvoor hij al een Pluim van de maand kreeg. Zijn nieuw voorleesverhaal is wat absurd, en zit vol humor, grappige karakters en is bijzonder origineel.Lila wordt op een morgen wakker zonder gezicht. Ze is dus een heel wezenlijk deel van haar identiteit kwijt en begint een hectische zoektocht. Daarbij wordt ze geholpen door de mensen uit haar omgeving: haar ouders, haar broer max, haar grootouders, haar oom en tante, haar buurjongen en zelfs de dokter, de bakker, de wijkagent, de winkeljuffrouw, de hond en kat zoeken mee. Elk van deze personages bedoelt het goed met Lila, maar door hun vreemde trekjes helpen ze haar niet meteen vooruit. Zo eet papa liever zoet, en is broer Max altijd te vinden met zijn neus in een boek. Oma is wat vergeetachtig en tante Soof roddelt liever… en Lila raakt niet verder, iedereen tekent zijn versie van een gezicht op haar lege kopje, ze krijgt een nieuw gezicht van koek, een masker en zoekt bij de verloren voorwerpen. Nergens niets te vinden. En op het einde van de dag heeft ze haar gezicht nog steeds niet terug. Maar geen paniek. Opa weet zeker dat morgen alles beter is, als iedereen nu ook nog zou dromen van Lila’s gezicht. En Lila? Die kan haast niet wachten tot de volgende ochtend… Een geruststellend einde is het niet meteen, maar wel een hoopvol. Dat hoeft ook niet. Dat hoort gewoon niet bij dit gekke verhaal. Het zet je aan het denken. Stel je voor dat jou dit zou overkomen. Zou iedereen je nog herkennen? Wat zou je missen en wat niet? Wat is een echt wezenlijk deel van jezelf? De humor waarmee dit toch behoorlijk ernstige thema wordt benaderd is ongezien. De kleurige illustraties van illustrator Wouter Tulp geven het verhaal een soort fifties-sfeertje. Enerzijds doen ze denken aan de illustraties van Fiep Westendorp en anderzijds zijn ze door kleurkeuze en bijna cartoonachtige personages heel eigentijds. Een aparte aanrader voor 8+. (Hotel Boekenlust, Kindersuite, I.D.) |
| NBD|Biblion:Lila wordt op een morgen wakker, kijkt in de spiegel en schrikt zich wild: ze heeft geen gezicht meer, geen sproeten, geen kuiltje in haar kin, alleen maar een paar gaatjes. Samen met haar familie en vrienden zoekt ze in de vuile wasmand, de ijskast, vier boekenkasten. Ze gaat o.a. naar de bakker, de dokter, de politie, maar niemand kan haar gezicht vinden. Iedereen denkt alleen aan zijn eigen dingen. Hierbij komen grappige, karakteristieke eigenschappen van haar familieleden naar voren: een dikke, eetzieke vader, een leesgraag broertje, roddeltante Soof, oma, die de weg een beetje kwijt is, en opa die zegt: ‘Als we het allemaal echt willen. Dan zie je er morgen weer gewoon uit.’ Zo gaat iedereen naar bed. Verhaal met een wat dunne plot. Het boek begint en eindigt met bijna dezelfde illustratie: een meisje voor de spiegel, eentje zonder en eentje met een gezicht. Herhaling is ook een van de stijlelementen van de auteur, waarmee hij de personages op humoristische wijze weet neer te zetten. De tekst bestaat uit korte zinnen en is in tekstblokken geplaatst. Grappige, karikaturale oliefverfillustraties soms met functionele kleurvlakken op de achtergrond. De gaatjes in Lila’s gezicht zijn niet getekend. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar, zelf lezen vanaf ca. 7 jaar. (Biblion recensie, M.J. Taselaar-Callenbach) |
| Leesfeest: Dat is toch geen gezicht! ‘Lila werd wakker. Eerst haar ene kant, toen haar andere kant. Ze rekte zich uit, stond op, deed een plasje en poetste haar tanden. Ze keek in de spiegel. Ze schrok zich wild! Ze had geen gezicht meer!’ Zo begint een van de raarste, maar ook een van de leukste boeken, die de laatste tijd verschenen zijn: ‘Het meisje zonder gezicht’ van Aby Hartog. Het gaat over Lila, die op een ochtend wakker wordt en ontdekt dat haar gezicht weg is! Ze heeft alleen nog maar ‘een paar gaatjes om te zien, te ruiken en te eten’. Mama vindt het geen gezicht en zegt dat Lila haar gezicht moet gaan zoeken. Ze zoekt in de wasmand, in de koelkast en in meerdere boekenkasten, maar waar ze ook zoekt, haar gezicht blijft kwijt! Verschillende mensen verzinnen een oplossing. Tante Soof schildert een gezicht met make-up, maar dat wordt niet zo mooi. De bakker bakt een gezicht voor Lila, maar dat is zo lekker dat ze het meteen op eet. Opa bedenkt dat de hond Stark Lila’s gezicht wel kan vinden, maar ook dat loopt op niets uit. Aan het eind blijkt de simpelste oplossing de beste te zijn en komt het toch nog goed met Lila’s gezicht! ‘Het meisje zonder gezicht’ is een leuk verhaal, vol humor, over iets dat helemaal niet kan. Toch laat laat Aby Hartog je zo lang als zijn verhaal duurt, geloven dat het wel zou kunnen. En daar heeft Hartog maar weinig woorden voor nodig. Zijn tekst is krachtig en als je het boek uit hebt, voelt het alsof je Lila en haar familie echt hebt leren kennen! Hartog heeft al meer kinderboeken geschreven. Misschien ken je de verhalen over de ezel en de beer of het boekje met de grappige titel ‘Oehoe ratel retteketet tsjing boem pling!’? Deze boeken werden allemaal door Hartog zelf geïllustreerd. Voor ‘Het meisje zonder gezicht’ maakte Wouter Tulp de tekeningen. Een goede keuze, want de tekeningen passen erg goed bij het verhaal. Tulps tekeningen zijn erg kleurrijk en sprekend; ze zijn bijna net zo belangrijk als de tekst. Er is tijdens het luisteren dus genoeg te zien! Aby Hartog laat met ‘Het meisje zonder gezicht’ zien dat er geen herkenbare situaties of personen nodig zijn om een verhaal te schrijven, dat toegankelijk is voor jonge kinderen. Samen met Wouter Tulp zorgt hij met ‘Het meisje zonder gezicht’ voor een welkome, eigenzinnige toevoeging aan de kinderboekenkast! (Leesfeest, Naomi) |